NOWY KOŚCIÓŁ W DOMACYNACH

Kościół rozbudowany z kaplicy okazał się ciasny w pomieszczeniu wiernych. W 1974 roku bp tarnowski zachęcił wiernych do budowy nowego kościoła. Przez wiele lat wnoszono prośby do władz świeckich o zezwolenie na budowę kościoła. Parafia otrzymała pozwolenie dopiero w 1980 roku. Rok później od poświęcenia placu budowy i postawienia krzyża rozpoczęto budowę nowego kościoła.

Architektem został dr Aleksander Böhm z Krakowa, konstruktorem mgr inż. Bogusław Brągiel z Krakowa, a miejscowy proboszcz był koordynatorem prac. Kościół jest konstrukcją nowoczesną o nieregularnym kształcie nawiązującym do rozwiniętego stożka, przetworzonego w duże płaszczyzny dachowe obite blachą, kryjące z jednej strony wyniesioną bryłę wieży, z drugiej - opadając stopniowo - nawę z prezbiterium i zakrystię (orientacyjne wymiary: długość 30,40 m, szerokość 24,50 m, wysokość 16,00 m w najwyższym punkcie, 4,50 m w najniższym punkcie). Kościół jest dwupoziomowy: górny i dolny.

W 1982 roku bp Władysław Bobowski poświęcił kamień węgielny pod kościół. 1 lutego 1994 roku bp Edward Frankowski poświęcił dolny kościół. 10 września 2000 roku bp Wacław Świerzawski poświęcił kościół górny.

Mimo, iż świątynia jest budynkiem stosunkowo nowym to ciągle wymaga prac. W ostatnich latach zainstalowano ogrzewanie gazowe, odnowieno i pomalowano elewację zewnętrzną, wykonano iniekcję ciśnieniową ścian, schody wyłożono kamieniem naturalnym, wymieniono część okien na aluminiowe.

Kaplica NMP Częstochowskiej została zaadoptowana do potrzeb liturgicznych w okresie zimowym, a kościół dolny, po zakupieniu chłodni, służy jako kaplica przedpogrzebowa.

STARY KOŚCIÓŁ W DOMACYNACH

Kaplica w Domacynach (o wymiarach: długość 6,00 m, szerokość 4,70 m, wysokość ok. 4,00 m) została zbudowana w 1903 roku, dzięki zaangażowaniu miejscowej ludności. Pierwotnie opiekował się nią miejscowy nauczyciel Klemens Łukasiewicz, później sami mieszkańcy. Od roku 1938 (wtedy Domacyny należały do parafii w Baranowie Sandomierskim) w kaplicy była sprawowana Msza św.

W 1950 kaplica została odremontowana i pomalowana wewnątrz i na zewnątrz. Kilka lat później (1958) kaplica została powiększona. Korzystając częściowo z planów architekta Mieczysława Zybury, z cegły i pustaków została dobudowana trójnawowa część (o wymiarach: długość 12,50 m, szerokość 12,00 m, wysokość ok. 7,00 m), kryta sufitami. Tak rozbudowana kaplica przejęła funkcję kościoła rektorskiego (od 1963) a później kościoła parafialnego (od 1972). Jako kościół parafialny budynek służył społeczności Domacyn, Przykopa i Zadusznik niemal do końca lat 90-tych XX wieku.

Obecnie budynek starego kościoła praktycznie nie funkcjonuje. Przymierzane były prace renowacyjne, mające na celu dostosowanie budynku do potrzeb kaplicy przedpogrzebowej. Zrezygnowano jednak z tego pomysłu, gdyż koszt prac przerósłby zdecydowanie możliwości parafii. Budynek został pokryty nową blachą.

KAPLICA W PRZYKOPIE

Dzięki zaangażowaniu miejscowych społeczników w 2005 roku wybudowano kaplicę, której patronką obrano bł. Karolinę Kózkównę, córkę wsi polskiej. Obok kaplicy w wiejskiej dzwonnicy postawiono rzeźbę św. Jana Nepomucena, która według miejscowej legendy została wyłowiona przez mieszkańców z Wisły.

Kaplica posiada własną chłodnię i służy też jako kaplica przedpogrzebowa dla mieszkańców Przykopa.

Msze św. są celebrowane okazyjnie: 26 maja - Dzień Matki, 2 listopada - Dzień Zaduszny i 18 listopada - Wspomnienie bł. Karoliny Kózkówny.

KAPLICA W ZADUSZNIKACH

Kaplica w Zadusznikach została wybudowana w 1898 roku z inicjatywy ks. Adama Kopycińskiego - ówczesnego proboszcza wsi Gawłuszowice. Obok kaplicy znajduje się dzwonnica wybudowana w 1948 roku. Umieszczony w niej dzwon pochodzi z górnej zewnętrznej części kaplicy. W czasie ostatniej wojny dzwon był przechowywany w studni.

Msze św. są celebrowane okazyjnie: 26 sierpnia - Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej, 2 listopada - Dzień Zaduszny, 10 listopada - Rocznica Odzyskania Niepodległości.